گروه فرهنگی «سراج24»: دو دزد پیر و یک راز عاشقانه کودکانه و انواع پشتک واروهایی که می خواهد به زور بخنداند!
آقا کمال و آقا جمال که پس از سالها از زندان آزاد شده و در پی سهم آخرین سرقت خود به دنبال اسی خانم می روند!
پیرمردهایی که مجبور به دزدی مجدد می شوند و در این مسیر روش های سنتی دزدی مغایرتی با روش های جدید دارد!
.jpg)
نمایش انواع لنگ ها و حمام و سیبیل و قلیون و ... و تبلیغات عجیبی که به دنبال جذب مخاطب از مسیرهای دیگری است و عکس های سلفی و فیلم هایی که می خواهد کاستی های اثر را جبران کند.
سازندگان فیلم در سر در سینماها آورده اند که اولین «پت و مت» سینمای ایران را ساخته اند، اما نه پت و متی در کار است و نه طنزی و نه نگاهی و نه...
می خواهد بخنداند؟ اما به چه قیمتی و براساس چه الگوی از سینما می خواهند برقرار باشد؟ فیلم «یک دزدی عاشقانه» با نگاهی شانه تخم مرغی به درد قرار گرفتن در میان شانه تخم مرغ های مغازه ها می خورد و البته اگر بخواهیم منصفانه برخورد کنیم باید گفت که حیف از تخم مرغ ها و مرغ هایی که باید چنین موجود سخیفی را در کنار خود تحمل کنند!
.jpg)
امیرشهاب رضویان که برای فیلم «مینای شهر خاموش» برنده سیمرغ جایزه ویژه هیات داوران به عنوان بهترین کارگردانی بیست پنجمین جشنواره فیلم فجر شده بود، پس از سال ها دور شدن از کار فیلمسازی با «یک دزدی عاشقانه» به دنبال جذب پول بوده تا جذب مخاطب! و اگر چه شاید از مسیرهای ناموازی چنین شرایطی رخ دهد اما سینما چنین وسیله در دسترسی به لحاظ تفکری نیست که با چند سکانس دورهمی و چند حرکت سخیف و نمایشی از ادای خندیدن بتوان نشان سینمایی گرفت و این عناوینی جعلی است و باید راهی و مسیری روشن را طی کرد. جالب این جا است که همین جناب امیر شهاب رضویان در مصاحبه ای ضمن طبقه بندی انواع کمدی، عنوان کرد: «کمدی سطوح و گونه های مختلفی دارد. کمدی های بزن و بکوب که بسیار ساده و سطحی هستند و فقط مخاطب را می خندانند، طنزهای کلامی مثل خیلی از چیزهایی که این روزها پایش به سینما کشیده شده است و کمدی موقعیت مثل کارهای وودی آلن.» در این طبقه بندی فیلمساز، اثر خود را شریف می داند و این در حالی است که مبتذل ترین نوع برخورد با اثری هنری در فیلم رضویان پیش آمده و به خود اجازه داده تا سخیف ترین نوع برخورد با سینما را صورت دهد!
فیلم «یک دزدی عاشقانه» با ایده ای دست مالی شده و بدون وجود راهکاری مشخص نمی تواند هیچ گامی رو به جلو داشته باشد و همه چیز در مسیری از ابتذال فرم و محتوا موج می زند. فیلمی که توان خنداندن مخاطب از مسیری روشن را ندارد و دائم درجا می زند، چرا که اصولا مانند آثار دیگری که در حال اکران است، مفهوم سینمای کمدی را درک نکرده است و همین می شود که می خواهد با هر دست آویزی به دنبال خنده باشد و نمی داند که سینما فراتر از این نوع برخوردهای سطحی است. فیلم نه موقعیت می آفریند و نه می تواند حرف را در مسیری دراماتیک نمایان سازد.
اگر چه مسئولان سینمایی درباره فروش بالای آثار به اکران درآمده در سال جدید با دیده افتخار و از جنبه بهروزی سینما یاد می کنند اما باید دانست که 2 فیلم پُرفروش این سینما را که فاصله ای بسیار در گیشه با آثار دیگر دارند، فیلم های سخیف و کاملا مبتذل تشکیل می دهند و این معامله ای مناسب در رسیدن به سینمای فرهنگی در کشور حتی با وجود رسیدن به آمار بالا در گیشه نیست!
